Moja historia
Perfekcjonizm i niezawodność były przez lata moimi znakami rozpoznawczymi.
To, co było tak doceniane w mojej pracy zawodowej, drenowało mnie od środka i wypalało.
Kiedy zostałam mamą nie dałam rady utrzymywać poprzeczki zawieszonej wysoko w każdej przestrzeni mojego życia – w pracy i w domu. Nie wiedziałam też wówczas, że może być inaczej, że #możnałatwiej.
Potrzebowałam pomocy.
W jednym z programów terapeutycznych w jakich uczestniczyłam, żeby wesprzeć mojego syna w spektrum autyzmu rekomendowane było nagranie reakcji rodzica na domowe wyzwania.
Nigdy nie zapomnę, jak zobaczyłam swój „występ”– moje reakcje, miny i słowa jakie padały.
Zalała mnie fala wstydu i przerażenia.
Pamiętam, że ja, oaza spokoju w pracy, z byle powodu krzyczałam na moje małe dzieci. Nie mogłam uwierzyć w słowa jakie wypowiadałam pod wpływem silnych emocji, podczas gdy w pracy byłam zawsze opanowana i starannie dobierałam słowa.
Ciężar wyrzutów sumienia sprawiał, że dosłownie nie byłam w stanie wstać z łóżka.
Znalazłam się w miejscu, gdzie nie widząc już innego pomysłu na ratowanie innych musiałam zająć się sobą.
Ponieważ miałam wtedy problemy ze snem, a chciałam uniknąć zażywania leków, polecono mi trening mindfulness. Uważność nie tylko pomogła mi względnie szybko uregulować tę sferę, ale zaczęła rzucać światło reflektorów również na inne obszary, wyprowadzając mnie tym samym bezpiecznie z życiowego zakrętu.
Bardzo szybko doświadczyłam, że mój brak obecności w interakcjach z dziećmi wynikał z mojej nieumiejętności bycia w relacji ze samą sobą. Uważność stała się dla mnie jak rozpostarte skrzydło, które zaczęło odsuwać sprzed oczu i serca mgłę iluzji, projekcji, perfekcjonizmu i wzorców, według których żyłam ponad 30 lat.
W kolejnym etapie trening współczucia, w tym samo-współczucia, wzmocnił moje drugie skrzydło i wreszcie poczułam jakbym mogła latać. Praktykowanie życzliwości do siebie pomogło mi zmienić ton wewnętrznego krytyka, który coraz częściej stawał się surowym głosem rodzicielskim.
Dzisiaj jestem mamą dwójki nastoletnich synów i żoną w domu pełnym szczególnych potrzeb. Uważność i samo-współczucie sprawiają, że jest mi łatwiej nawigować w wyzwaniach rodzicielskich i zawodowych. Wiem, jak wracać do spokoju, opierać się na sobie w trudnych chwilach, jak zmieniać nastawienie do stresu i kultywować radość. Umiem dbać o moich bliskich i ich wspierać, bo wiem, jak zadbać o siebie i jak wspierać samą siebie.
Doświadczyłam, że może być łatwiej.
Zapraszam do rozmowy i treningu – Ty też możesz się tego nauczyć.
Z wykształcenia jestem ekonomistką, a na co dzień pracuję jako broker ubezpieczeniowy.
Moją pasją jest pomaganie dorosłym, którzy zajmują się dziećmi – tworzę Fundację EduMind Uważność w Edukacji gdzie wspieram nauczycieli i My Mindful Way gdzie pracuję z rodzicami, aby było im łatwiej.
